http://odwntotos.blogspot.com 
Μοναδικής ομορφιάς εικόνες ξεδιπλώνονται στα μάτια του περιπατητή που θα θελήσει ν’ ακολουθήσει τις γραμμές του Οδοντωτού και να χωθεί βαθειά μέσα στο φαράγγι του Βουραϊκού.
Δέντρα και βράχια, νερά και πουλιά, άγρια φύση και γαλήνη ψυχής συναντιούνται σε κάθε βήμα στις αλλεπάλληλες καμπές μαζί με τις γραμμές του Οδοντωτού, όπως απλώνονται νωχελικά, σαν ναρκωμένο φίδι, πάνω στα φρεσκοστρωμένα χαλίκια.
Διόλου παράξενο για τις «ελληνικές μας συνήθειες», που την παρακίνηση γι’ αυτή την «ανακάλυψη» μάς την έδωσαν οι καλοί φίλοι από τη Γαλλία, που έρχονται χρόνια στο Διακοφτό, έχουν αποχτήσει πλέον και το δικό τους σπίτι και που γνωρίζουν σχεδόν κάθε μονοπάτι και διαδρομή, κάθε πέτρα και γωνιά αυτής της πανέμορφης περιοχής της Αχαΐας, αλλά και της Ανατολικής Αιγιαλείας θα έλεγα.
Θησαυρός παρθένος, έρμαιο στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία, υπομένει για χρόνια τις ανθρώπινες βαρβαρότητες και την οργή της φύσης. Ένα κομμάτι χρυσάφι το φαράγγι του Βουραϊκού, που θα μπορούσε ν’ αποτελεί όχι μόνο πνεύμονα πρασίνου και αναψυχής, αλλά και πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για την περιοχή, αργοπεθαίνει «προστατευμένο» στη θεσμική αγκαλιά της «NATURA 2000».
Δεν ξέρω ποιες μπορεί να είναι οι προτεραιότητες του νέου Δήμου Αιγιάλειας, που μας έφερε ο «Καλλικράτης», δεν γνωρίζω ποια μπορεί να είναι τα έργα που θα υλοποιήσει η ανανεωμένη Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αγνοώ τι σχέδια μπορεί να καταρτίζονται απ’ την κυβέρνηση για την περιφερειακή ανάπτυξη. Η ανάπλαση και αξιοποίηση όμως του φαραγγιού του Βουραϊκού, θα πρέπει ν’ αποτελέσει χρέος όλων το φορέων της περιοχής και προσωπική υπόθεση του κάθε κατοίκου του Διακοπτού.
Οι θέσεις εργασίας, η παραμονή των νέων στον τόπο τους, ο τουρισμός τελικά κι η οικονομική ανάπτυξη, ας μην παραμένουν, για τέτοιες κραυγαλέες τουλάχιστον περιπτώσεις, όπως το φαράγγι του Βουραϊκού, έννοιες που αφορούν κάποιους άλλους, κάποιους «αρμόδιους», αλλά ας γίνουν επιτέλους υπόθεση του καθενός από εμάς.
Μοναδικής ομορφιάς εικόνες ξεδιπλώνονται στα μάτια του περιπατητή που θα θελήσει ν’ ακολουθήσει τις γραμμές του Οδοντωτού και να χωθεί βαθειά μέσα στο φαράγγι του Βουραϊκού.
Δέντρα και βράχια, νερά και πουλιά, άγρια φύση και γαλήνη ψυχής συναντιούνται σε κάθε βήμα στις αλλεπάλληλες καμπές μαζί με τις γραμμές του Οδοντωτού, όπως απλώνονται νωχελικά, σαν ναρκωμένο φίδι, πάνω στα φρεσκοστρωμένα χαλίκια.
Διόλου παράξενο για τις «ελληνικές μας συνήθειες», που την παρακίνηση γι’ αυτή την «ανακάλυψη» μάς την έδωσαν οι καλοί φίλοι από τη Γαλλία, που έρχονται χρόνια στο Διακοφτό, έχουν αποχτήσει πλέον και το δικό τους σπίτι και που γνωρίζουν σχεδόν κάθε μονοπάτι και διαδρομή, κάθε πέτρα και γωνιά αυτής της πανέμορφης περιοχής της Αχαΐας, αλλά και της Ανατολικής Αιγιαλείας θα έλεγα.
Θησαυρός παρθένος, έρμαιο στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία, υπομένει για χρόνια τις ανθρώπινες βαρβαρότητες και την οργή της φύσης. Ένα κομμάτι χρυσάφι το φαράγγι του Βουραϊκού, που θα μπορούσε ν’ αποτελεί όχι μόνο πνεύμονα πρασίνου και αναψυχής, αλλά και πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για την περιοχή, αργοπεθαίνει «προστατευμένο» στη θεσμική αγκαλιά της «NATURA 2000».
Δεν ξέρω ποιες μπορεί να είναι οι προτεραιότητες του νέου Δήμου Αιγιάλειας, που μας έφερε ο «Καλλικράτης», δεν γνωρίζω ποια μπορεί να είναι τα έργα που θα υλοποιήσει η ανανεωμένη Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αγνοώ τι σχέδια μπορεί να καταρτίζονται απ’ την κυβέρνηση για την περιφερειακή ανάπτυξη. Η ανάπλαση και αξιοποίηση όμως του φαραγγιού του Βουραϊκού, θα πρέπει ν’ αποτελέσει χρέος όλων το φορέων της περιοχής και προσωπική υπόθεση του κάθε κατοίκου του Διακοπτού.
Οι θέσεις εργασίας, η παραμονή των νέων στον τόπο τους, ο τουρισμός τελικά κι η οικονομική ανάπτυξη, ας μην παραμένουν, για τέτοιες κραυγαλέες τουλάχιστον περιπτώσεις, όπως το φαράγγι του Βουραϊκού, έννοιες που αφορούν κάποιους άλλους, κάποιους «αρμόδιους», αλλά ας γίνουν επιτέλους υπόθεση του καθενός από εμάς.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου