Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Μόκο

Αντιδρούν λέει οι τραπεζίτες στο σχέδιο της κυβέρνησης για την ρύθμιση των χρεών προς τις τράπεζες.

Όταν όλα είναι ρόδινα και κερδίζεις κύριε τραπεζίτη μου διεκδικείς και με το δίκιο σου το δικαίωμα της ελεύθερης αγοράς. Όταν όμως τα πράγματα στραβώσουν και διεκδικείς δικαίωμα της προστατευόμενης από το κράτος αγοράς, και το κράτος σου δίνει 28 δίς δικά μου λεφτά οφείλεις να κάνεις μόκο σε κάθε προσπάθεια του κράτους να προστατεύσει τους υπερχρεωμένους πολίτες του.
Να κάνεις μόκο. Κι όχι μόνο να κάνεις μόκο αλλά να στηρίξεις την προσπάθεια αυτή.

Όταν χάρη στα 28 δις που είναι δικά μου λεφτά, κύριε τραπεζίτη μου, εξασφάλισες την απαιτούμενη κεφαλαιακή επάρκεια , ώστε να «αντέξεις» και καλά την κρίση και να βγάλεις κέρδη που φτάνουν πάνω κάτω το 1 δισ. ευρώ από πάρε δώσε των ελληνικών ομολόγων, τότε ξανακάνεις μόκο.
Μόκο ακούς;

Άκουσα ένα εκπρόσωπο τράπεζας στο ραδιόφωνο ο οποίος κυνικά υπερασπιζόταν το δικαίωμα των τραπεζών όχι λέει στα κέρδη αλλά στο να μη χάσουν; Και άκουσον άκουσον αν χάσουν λέει θα αναγκαστούν να κάνουν και απολύσεις λέει. Και θα αυξηθεί η ανεργία. Λέει.
Τι λε ρε ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ! Οι δικοί σου άνεργοι είναι πιο άνεργοι από τους άνεργους των επιχειρήσεων που έκλεισαν γιατί εσύ τους ρούφηξες το μεδούλι;

Αφού πρώτα γέμισες τον κόσμο με προϊόντα αποπληρωμής τώρα μας ζητάς και ρέστα; Πούλησες ρε καραγκιόζη ακόμα και την αδυναμία μου να σε πληρώσω. Την έκανες προϊόν. Και κέρδισες. Και θες τώρα να ξανακερδίσεις; Άι σιχτίρ.

Η χρόνια νόμιμη τοκογλυφία επί στεγαστικών δανείων, πιστωτικών καρτών, και άλλων «προϊόντων» κατά πως λες σου στερεί το δικαίωμα να μιλάς. Τέλος. Κάνεις μόκο. Τουμπεκί.

Και μην κοιτάς που η κυβέρνηση προσπαθεί με ήπια μέσα να ανακουφίσει τους υπερχρεωμένους πολίτες. Κανονικά έπρεπε να υποχρεώσει τους μεγαλομετόχους και τα γκόλντεν μπόυς να πληρώνουν από την τσέπη τους, από την δική τους προσωπική περιουσία το τίμημα της χρόνιας άπληστης κερδοσκοπίας που εφαρμόσατε.

Δεν είμαι καλός στα οικονομικά. Δεν μπορώ να αποδώσω με την πρέπουσα τεχνική επάρκεια την άποψή μου για των ρόλο των τραπεζών στην κοινωνία.

Ξέρω όμως να πω τούτο. Όταν φτιάχνεις με σχέδιο μια κοινωνία καταναλωτών που δεν ξέρει να ζήσει κάτω από τα βιοτικά όρια που εσύ της επέβαλες θα το πληρώσεις ακριβά.
Για αυτό σου λέω. Κάνε μόκο. Τουμπεκί…

Δεν υπάρχουν σχόλια: