Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Να παζαρεύει; τώρα; Έχουμε 29 Δεκεμβρίου του 2008. Λίγες μέρες μείνανε.



Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, με το αίσθημα της ασφάλειας των πολιτών να έχει κλονισθεί, με τη νεολαία στους δρόμους και στις καταλήψεις, μπορεί να υπάρξει ελπίδα; Τι διαφορετικό θα κάνατε σήμερα αν ήσασταν πρωθυπουργός;
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ ως εδώ, αν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.Δεν θα αφήναμε να γίνει η αστυνομία και πάλι εξάρτημα κομματικών σκοπιμοτήτων. Καλλιεργώντας ξανά μια αντίληψη αυταρχισμού που κάναμε πολλά χρόνια να αλλάξουμε στην Ελλάδα.Θυμάμαι προ εικοσαετίας την συνάντησή μου με την τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης και μετέπειτα πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας. Την ρώτησα πως ως γυναίκα αντιμετώπιζε την ευθύνη του Υπουργείου. Μου είπε πως ήταν πολύ φυσιολογικό διότι ο αστυνόμος είναι εκείνος που βρίσκεται κοντά στην γειτονιά, στην οικογένεια, στα νέα παιδιά, να εξασφαλίζει την σιγουριά και την ασφάλεια.Αυτή είναι η αντίθετη αντίληψη από εκείνη που καλλιέργησε χρόνια η δεξιά. Κάποιοι καλλιέργησαν την αντίληψη πως μπορούν να προβαίνουν ατιμωρητί σε βιαιοπραγίες.Η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Και η διαχείριση στη συνέχεια υπήρξε καταστροφική. Καμία ανάληψη ευθύνης. Αδυναμία κατανόησης της δικαιολογημένης οργής των νέων και της κοινωνίας, αδικαιολόγητη βία κατά ειρηνικών διαδηλωτών και αντιθέτως αδυναμία απομόνωσης των στοιχειών που προκαλούσαν τις καταστροφές.Σε ό,τι μας αφορά, καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται. Δίνει μόνο τη δυνατότητα και το έδαφος για τη δράση κάθε μορφής προβοκατόρων.Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι πρώτες κινήσεις σας αν εκλεγείτε;Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Απαντώ ευθέως και στην ερώτησή σας, για να μην θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω:- Θα άκουγα τους νέους που εξεγείρονται! Θα έβρισκα τρόπο να συζητήσω μαζί τους.- Θα προχωρούσα σε συγκεκριμένα μέτρα που θα αποδείκνυαν τη βούληση της κυβέρνησης να συμπαρασταθεί στα προβλήματα της νέας γενιάς.- Θα διασφάλιζα ότι οι νέοι έχουν λόγο και ρόλο. Η συμμετοχή τους είναι το πιο πολύτιμο που πρέπει να κερδίσει η Ελλάδα του αύριο.- Θα τους καλούσα – και θα τους καλέσω - να γίνουν οι ίδιοι συμμέτοχοι των αλλαγών που χρειάζεται η Ελλάδα, το σχολείο, η οικονομία που πρέπει να πρασινίσει, η πόλη, η γειτονιά, που χρειάζεται να γίνει κύτταρο πολιτισμού, ψυχαγωγίας και ανθρωπιάς, η ένταξη του μετανάστη, ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στα νέα ρεύματα, μια δημόσια διοίκηση που θα λειτουργεί χωρίς ρουσφετολογικές και γραφειοκρατικές παρεμβάσεις.Όλη η συνέντευξη
ΕΔΩ

1 σχόλιο:

apopano είπε...

Έτσι και αλλιώς, ο συμβιβασμός είναι απαράδεκτη περίπτωση. Όμως, και από πλευράς συσχετισμών, να ποιά είναι η αλήθεια
http://komvarxio.blogspot.com/2008/12/blog-post_29.html

(Είναι πιο πιθανός διάλογος)