Δάσος, δάσος θεϊκό...

«Ιερές Διεκδικήσεις» Εκκλησίας και μονών (1)

Oι επιβάτες του μετρό έβλεπαν προ ημερών στις οθόνες που βρίσκονται τοποθετημένες στις πλατφόρμες των σταθμών τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο να προσφέρει τρόφιμα σε απόρους. Επρόκειτο για τα προ εβδομάδων εγκαίνια προγράμματος συσσιτίου το οποίο εξελίσσεται σε συνεργασία μεταξύ της Αρχιεπισκοπής, της ΜΗΚΥΟ της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη» και του Κέντρου Υποδοχής Αστέγων του Δήμου Αθηναίων….

από τον Βηματοδότη, «Το Βήμα Κυρ. 12.07.09»

Γελειογραφία Πάνος, "Το Ποντίκι"

Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα τώρα που με τις «υποθέσεις» Ζήμενς και το Βατοπέδι το οποίο έχει περάσει εντέχνως στη λήθη, η εκκλησία επανέρχεται δυναμικά διεκδικώντας το δικαίωμα «αξιοποίησης» της περιουσίας της, διότι ως γνωστόν, η ορθοδοξία βρίσκεται και πάλι υπό διωγμό από διεθνή κέντρα που ορέγονται την καθαρότητα της πίστεως και τα οποία έχουν εισχωρήσει εις τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια, πρόκειται για τους ίδιους σιωνιστικούς κύκλους που επέβαλαν την επαίσχυντη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση εις τα σχολεία μας.

Ο Αρχιεπίσκοπος επισημαίνει διαρκώς την ανάγκη αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Κατά τη διάρκεια της σύνταξης του εθνικού Κτηματολογίου δηλώθηκαν ακόμη και γνωστά σήμερα πάρκα και πλατείες που κατά το παρελθόν ανήκαν σε μοναστήρια και ενοριακούς ναούς. Λόφοι, πλατείες και πάρκα συμπεριλαμβάνονται στις εκτάσεις που δήλωσε η Εκκλησία ότι της ανήκουν στο εθνικό Κτηματολόγιο. Η στάση της Εκκλησίας προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από δήμους και άλλους φορείς, καθώς η περιουσία η περιουσία αυτή, σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθούν πάρκα και πλατείες στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες περιοχές.

Το «ξεκαθάρισμα» αυτό θα διαρκέσει πολλά χρόνια, οι προσφυγές στα δικαστήρια είναι αναπόφευκτες.

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, σκάνδαλο το οποίο ουδέποτε καταδικάστηκε από την επίσημη εκκλησία γιατί όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Άπειρα τα αναξιοποίητα χρυσόβουλα για τις άπειρες αναξιοποίητες και διεκδικούμενες εκτάσεις – φιλέτα. Η επανάσταση του 1821 δεν αρκούσε όπως φαίνεται για την κατοχύρωση αυτής της γης στο ελληνικό Δημόσιο, έστω κι αν αυτή έγινε διά των όπλων.

Δεκάδες μοναστήρια, εντός και εκτός Αγίου Όρους, αναπτύσσουν σημαντικές δραστηριότητες στο πεδίο της διαχείρισης γης – μέσα από την αξιοποίηση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας τους.

Σχεδιασμούς για την εκμετάλλευση των καταγεγραμμένων γαιών τους έχουν ήδη καταρτίσει -σύμφωνα με πληροφορίες («Εθνος 13.09.08»)- οι Μονές Ζωγράφου, Φιλοθέου και Μεγίστης Λαύρας στο Αγιον Ορος, καθώς και οι Μονές Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, Αγίου Αυγουστίνου και Σεραφείμ Σαρώφ στη Ναυπακτία, αλλά και η Μονή Πετράκη στα όρια της οποίας βρίσκεται το Συνοδικό Μέγαρο.

Η Μονή Ζωγράφου Αγίου Ορους, στην οποία επικρατεί το βουλγαρόφωνο στοιχείο, διαθέτει εκτάσεις-φιλέτα στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Σήμερα οι εκτάσεις αυτές φιλοξενούν κατασκηνώσεις. Ωστόσο εξετάζεται σοβαρά -σύμφωνα με πληροφορίες- να αξιοποιηθούν στο άμεσο μέλλον με την ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων. Η συγκεκριμένη περιοχή (δεύτερο πόδι Χαλκιδικής) θεωρείται από τις πλέον περιζήτητες, δεδομένου ότι «βλέπει» προς την Αθωνική Πολιτεία.

Γράψαμε ήδη για τις «εμπορικές» εκμεταλλεύσεις στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, ( εδώ και εδώ ) καθώς στα περιουσιακά στοιχεία της «εγγράφεται» το νησί Κυρά Παναγιά, το οποίο απέχει δεκατρία ναυτικά μίλια από την Αλόννησο.

Η Μονή Φιλοθέου διαθέτει 464 θέσεις στάθμευσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης τις οποίες αγόρασε το 2005 από το real estate μεγάλης Τράπεζας έναντι τιμήματος 18,5 εκ. ευρώ. Σύμφωνα με τη σχετική σύμβαση, η Μονή διαχειρίζεται το 90% των εσόδων που προκύπτουν από την οικονομική εκμετάλλευση των θέσεων στάθμευσης, ενώ το υπόλοιπο 10% κρατούν οι διαχειριστές για τις αμοιβές του προσωπικού και την κάλυψη των τρεχουσών αναγκών.

Η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, έξω απ τα Καλάβρυτα με επικερδείς κτηματομεσιτικές δραστηριότητες και με το επιχειρηματικό τάλαντο του μητροπολίτου Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβροσίου, ο οποίος συγκροτώντας τη «Μετόχι Α.Ε.» κατάφερε να αναγείρει ολόκληρο ξενοδοχειακό συγκρότημα. (αλήθεια η Πολιτεία τι έκανε; ) Η ίδια μονή διέθεσε προς αξιοποίηση ένα μεγάλο μέρος της μοναστηριακής περιουσίας της, όπως -για παράδειγμα- τα κελιά των μοναχών σε παραθαλάσσια περιοχή στον Ελαιώνα Αιγίου, η οποία θεωρείται φιλέτο. Στην εταιρεία «Μετόχι Α.Ε.» μετέχουν κατά 80% η Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κατά 18% η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ μικρό ποσοστό (2%) κατέχει και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Η αρχική επιδότηση της πολιτείας για την ανέγερση της ξενοδοχειακής μονάδας της «Μετόχι Α.Ε.» άγγιζε -σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- το ποσό των 4 εκ. ευρώ… (μπράβο στην Πολιτεία μας…)

Οι Μονές Πετράκη στην Αθήνα και Σεραφείμ Σαρώφ στη Ναυπακτία, δεν απουσιάζουν από το «ιερό» real estate. Σχεδιασμοί και management με άριστα αποτελέσματα.

Η Μητρόπολη πάλι της Υδρας, Σπετσών και Αιγίνης έχουν συνάψει ένα από τα μεγαλύτερα deals με λαϊκούς και αφορούν την περιοχή της Ερμιόνης στην Πελοπόννησο… Ο συνονόματος μητροπολίτης του Εφραίμ του Μέγα, μέσα από συνεχείς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς επιχειρεί να αξιοποιήσει 33.000 στρέμματα, που ανήκουν στη Μητρόπολη Υδρας. Μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να ενοικιάσει σε τρίτους 23.000 στρέμματα, με μισθωτήριο διάρκειας 60 χρόνων.

501.600 στρέμματα είναι η αφορολόγητη περιουσία των δεκάδων μοναστηριών που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Στις εκτάσεις αυτές δεν υπολογίζονται τα δεκάδες χιλιάδες στρέμματα και ακίνητα που κατέχουν οι κατά τόπους Μητροπόλεις.

352.544 στρέμματα είναι η έκταση που διεκδικούν τα μοναστήρια από κράτος και ιδιώτες παρουσιάζοντας χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων, προκειμένου να μπουν στο παιχνίδι του real estate.

Τα διαμερίσματα, τα πάρκινγκ και οι άγιοι συνεταιρισμοί των Πατέρων με μεγάλες επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος

Χωρίς «χαρτογράφηση» παραμένει η ακίνητη περιουσία των μονών του Αγίου Ορους, καθώς το «αυτοδιοίκητο» δεν επιτρέπει στις υπηρεσίες να συγκροτήσουν έναν ενιαίο φορέα ελέγχου και διαχείρισης στα πρότυπα της Κεντρικής Οικονομικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η έλλειψη αυτή, σε συνδυασμό με το ιδιότυπο νομικό και φορολογικό καθεστώς που διέπει τις μεταβολές των περιουσιακών στοιχείων των μονών, ευνοεί τη δημιουργία ενός εξαιρετικά νεφελώδους και δυσδιάκριτου τοπίου γύρω από τα «χαρτοφυλάκιά» τους.

Αν και υπάρχουν καταγραφές για τη συνολική έκταση των γαιών που ανήκουν στη μοναστική πολιτεία του Αγίου Ορους, ελάχιστοι γνωρίζουν -μόνο οι ηγούμενοι και οι διαχειριστές- την ακίνητη περιουσία και τις αξίες της κάθε μονής ξεχωριστά. Πάντως, ενδεικτικός είναι ο κατάλογος των περιουσιακών στοιχείων της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, που έγινε γνωστός όταν η μονή προχώρησε στην εκποίηση ακινήτων της, προκειμένου να αντιμετωπίσει παροδικές οικονομικές δυσχέρειες.

Τα περιουσιακά στοιχεία της δεύτερης κατά πολλούς πλουσιότερης μονής μετά τη Μονή Βατοπεδίου περιλαμβάνουν από διαμερίσματα στον Αλιμο Αττικής, αξίας 190.000 ευρώ, στη Νέα Σμύρνη, αξίας 46.000 ευρώ, στην Καλλιθέα, αξίας 45.000 ευρώ, στην Καλλιθέα, αξίας 38.500 ευρώ, στην οδό Θεσσαλονίκης 156 στην Αθήνα, αξίας 35.000 ευρώ, και στην οδό Αιγέως 16 στην Αθήνα, αξίας 30.000 ευρώ. Παράλληλα, οι περισσότερες μονές έχουν εκχωρήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου τους σε εταιρείες, όπως η «Τσάνταλης», η «Αθηναϊκή Χαρτοποιία» και η οινοποιία «Πρωτόπαπας».

Ροϊδη εμμονες