Φαιοκόκκινα σημάδια

Από το εμβόλιο... στον Μανδραβέλη

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικοϊδεολογικά φαινόμενα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα είναι η εμφάνιση του λεγόμενου «φαιοκόκκινου μετώπου». Πρόκειται για την ιδεολογική σύμπραξη ατόμων που προέρχονται από διαμετρικά αντίθετα πολιτικούς χώρους και την δυναμική παρέμβαση τους στα τεκταινόμενα στη χώρα μας. Έτσι άτομα η ομάδες προερχόμενα από την Αριστερά σε πολλές περιπτώσεις συμπράττουν με άτομα και ομάδες που προέρχονται από την Δεξιά. Το μόνο κοινό ιδεολογικό στοιχείο που έχει αυτή η ετερόκλητη συμμαχία είναι αφ ενός η απόρριψη του ορθολογισμού και αφ έτερου η αντίληψη ότι η Ελλάδα κινδυνεύει διαρκώς από διεθνείς συνωμοσίες που έχουν ως στόχο την εδαφική της συρρίκνωση και την πολιτισμική της ταπείνωση.

Το «φαιοκόκκινο μέτωπο» καταγράφει σημαντικές επιτυχίες τα τελευταία έτη: Την συστράτευση όλου σχεδόν του Ελληνικού λαού στο τάγμα των αρχιεγκληματιών Κάρατζιτς και Μλάντιτς ,την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, την καλλιέργεια ενός έντονου αντιαμερικανισμού -και πρόσφατα την ανάδειξη στην ηγεσία της ΝΔ του κατ’ εξοχήν ενσαρκωτή των ιδεωδών και ελπίδων του μετώπου δηλαδή του Αντώνη Σαμαρά ( μια πρόβλεψη: Στις επόμενες εκλογές ο κ. Σαμαράς θα πάρει περισσότερους ψήφους από το ΚΚΕ από ότι έχει πάρει ποτέ Έλληνας ηγέτης της Δεξιάς. Άλλωστε του το χρωστάνε: ο κ. Σαμαράς ως Ευρωβουλευτής είχε καταψηφίσει «μετά βδελυγμίας» την πρόταση των Ευρωπαίων συντηρητικών και φιλελεύθερων για την ταύτιση των εγκλημάτων του ναζισμού με αυτά του σταλινισμού)


Θα πρέπει παρεμπιπτόντως να σημειωθεί εδώ ότι πολλές φορές διαφέρουν οι λόγοι για τους οποίους υποστηρίζεται κάτι από τα δυο τμήματα του μετώπου. Έτσι πχ. το ...........Συνέχεια στο Ελληνικό καφενείο