

Την καταβολή της πρώτης δόσης έκτακτου δανείου στη Ρουμανία ανέβαλε χθες το ΔΝΤ ύστερα από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, που αποφάνθηκε ότι κάποια από τα μέτρα λιτότητας είναι αντισυνταγματικά, και λίγες ώρες αφότου εκατοντάδες Ρουμάνοι διαδηλωτές εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο στο Βουκουρέστι διαμαρτυρόμενοι για τη σκληρή κυβερνητική πολιτική. Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέφρι Φρανκς εξέφρασε, ωστόσο, χθες την πεποίθηση ότι η λύση δεν θα αργήσει να βρεθεί.
Η προσφυγή κατά των μέτρων του ΔΝΤ κατατέθηκε στις 16 Ιουνίου 2010 από τη ρουμανική αντιπολίτευση. Οι Ρουμάνοι σοσιαλδημοκράτες προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο υποστηρίζοντας ότι οι περικοπές μισθών κατά 25% στους δημοσίους υπαλλήλους και συντάξεων κατά 15% είναι «μια νέα μορφή φορολογίας εισοδήματος» και παραβιάζουν το ρουμανικό Σύνταγμα. Το ρουμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έχει μπλοκάρει και στο παρελθόν την εφαρμογή μέτρων λιτότητας.
Ανάλογη απόφαση έχει εκδώσει και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λεττονίας: «Τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ συνιστούν παραβίαση της έννομης τάξης και η εφαρμογή τους πρέπει άμεσα να σταματήσει». Αυτό ήταν το σκεπτικό του σώματος στη Λεττονία, η οποία εφαρμόζει από τα τέλη του 2008 τις συνταγές που επιβάλλουν οι πιστωτές. Το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι οι περικοπές συντάξεων παραβιάζουν τις συνταγματικές επιταγές, σύμφωνα με τις οποίες η κυβέρνηση της χώρας οφείλει να εγγυάται την κοινωνική προστασία. «Οι περικοπές των συντάξεων αποτελούν παραβίαση του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση και των αρχών του δικαίου» αναφέρεται στην απόφαση, που εκδόθηκε την 21η Δεκεμβρίου 2009 και δεν επιδέχεται έφεση.
Το δικαστήριο υποχρέωσε την κυβέρνηση της Λεττονίας να επαναφέρει τις συντάξεις στο αρχικό ύψος τους, αλλά και να δεσμευθεί ότι θα επιστρέψει στους συνταξιούχους, έως το 2015, όλα τα ποσά που είχαν παρακρατηθεί κατά τους έξι μήνες που εφαρμόστηκαν οι περικοπές. Οι μειώσεις των συντάξεων ήταν της τάξης του 10% για όλους και του 70% για όσους συνέχιζαν να εργάζονται και μετά τη σύνταξη. Η κυβέρνηση συμμορφώθηκε με την απόφαση, ενώ οι εκπρόσωποι του μηχανισμού ΔΝΤ - Ε. Ε. συνέχισαν να χορηγούν κανονικά στη Λεττονία τις δόσεις του δανείου, συνολικού ύψους 7,5 δισ. ευρώ, παρότι ένας πυλώνας του Προγράμματος Σταθεροποίησης εξουδετερώθηκε. Η απόφαση του λεττονικού δικαστηρίου τόνιζε ότι τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα προηγούνται των διεθνών συμφωνιών. Παράλληλα, επισήμανε ότι όλες οι διεθνείς συμφωνίες επιβάλλεται να τίθενται προς επικύρωση από τη Βουλή, περιλαμβανομένων και των συμφωνιών δανειοδότησης.
Η Λεττονία εντάχθηκε στον μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τον Δεκέμβριο του 2008, στο τέλος μιας χρονιάς κατά την οποία η οικονομία της είχε συρρικνωθεί κατά 4%. Ενα χρόνο αργότερα είχε σπάσει τα ρεκόρ ύφεσης στην Ευρώπη, συρρικνούμενη κατά 18% το 2009.
Αν όμως οι πολιτικές που επιβάλλει το ΔΝΤ αντί της ανάκαμψης οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση, θα μπορούσε άραγε να τις καταγγείλει κανείς στο δικαστήριο ως ζημιογόνες για την εθνική οικονομία; Αυτό έκανε το 1999 η Συνομοσπονδία Τραπεζικών Υπαλλήλων της Νότιας Κορέας, ζητώντας αποζημίωση 400 εκατ. δολαρίων από το ΔΝΤ επειδή οι συμβουλές του οδήγησαν σε κλείσιμο πέντε τράπεζες. Οι τραπεζοϋπάλληλοι κατηγόρησαν το ΔΝΤ ότι υποχρέωσε τη Νότια Κορέα να ακολουθήσει πολιτικές που προκάλεσαν «αλυσίδα χρεοκοπιών, ακόμη και υγιών επιχειρήσεων». Το δικαστήριο της Σεούλ απέρριψε την αγωγή αποζημίωσης, επισημαίνοντας ότι καμία χώρα που έχει υπογράψει τις συνθήκες προσχώρησης στο ΔΝΤ δεν μπορεί να εγείρει δικαστικές αξιώσεις εις βάρος του.
Ενώ όμως οι αγωγές αποζημίωσης εις βάρος του ίδιου του ΔΝΤ δεν είχαν τύχη, οι δικαστικές προσφυγές κατά των μέτρων που αυτό επέβαλε δικαιώθηκαν και στην Ουκρανία.
Ευρυδικη MπερσηΗ διάσπαση του Συνασπισμού ήταν η καθυστερημένη φυσική κατάληξη μιας παρατεταμένης αφύσικης συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών νοοτροπιών κάτω από την ίδια στέγη. Η μετάλλαξη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μετακομμουνιστικό χώρο «διαμαρτυρίας» χωρίς όρια στον αριστερισμό, εσχάτως μάλιστα ούτε και στη βία, οδήγησε στην έξοδο την τάση των Ανανεωτικών.
Το επόμενο ματς θα παιχτεί στην έδρα του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα και Αλαβάνου. Η έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα δεν είναι ακόμα σαφής, αλλά η εξέλιξη του πρωταθλήματος είναι. Το παρελθόν προδιαγράφει την πολιτική «εικόνα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο προσεχές μέλλον. Ενα κόμμα που θα μετεωρίζεται μεταξύ της παλαιοκομμουνιστικής δογματικής κουλτούρας και του κινηματικού «νεοαναρχισμού». Οπως εξάλλου συμβαίνει στα μικρά κόμματα που δεν «αναμειγνύονται» σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας, οι μάχες μηχανισμών θα υπεριδεολογικοποιούνται, οι μικροί ναρκισσισμοί των τάσεων και των ηγετών θα φουσκώνουν, με αποτέλεσμα τις περιοδικές εκρήξεις και διασπάσεις. Κανέναν δεν θα εκπλήξει μια τέτοια εξέλιξη στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΟΜΜΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Αντιθέτως, η εξέλιξη της τάσης των Ανανεωτικών είναι λιγότερο προβλέψιμη και ως εκ τούτου πιο ενδιαφέρουσα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα συγκροτήσουν νέο κόμμα κάνοντας άνοιγμα και στους Οικολόγους Πράσινους, με την ελπίδα ότι οι τελευταίοι θα καταλάβουν πως η εθνική κρίση, καλώς ή κακώς, υποβαθμίζει τις οικολογικές αγωνίες των πολιτών.
Στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς υποστήριξαν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει κινηθεί πολύ στα δεξιά υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πολύ στα αριστερά οπισθοδρομώντας σε μια «νεοκομμουνιστική» εκδοχή, υπάρχει πολιτικό κενό για το νέο κόμμα. Η επιχειρηματολογία είναι λανθασμένη.
Πρώτον, γιατί αν το κενό όντως υπήρχε, θα ήταν τόσο μεγάλο ώστε ένα μικρό κόμμα απλώς θα έπεφτε στο πολιτικό βάραθρο, χωρίς να πείθει ότι μπορεί να το καλύψει.
Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές. Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους Αριστεράς - Δεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης.
Η κοινωνία το καταλαβαίνει καλύτερα από τα κόμματα, αφού ο κ. Σαμαράς παρότι γνωρίζει καλά την αναγκαιότητα αφήνει μόνο του το ΠΑΣΟΚ να τη διεκπεραιώσει ελπίζοντας να εισπράξει τη φθορά, ενώ το ΚΚΕ και ο κ. Αλαβάνος (αν καταλάβαμε καλά) θέλουν να δώσουν ένα χεράκι βοήθειας να χρεοκοπήσει η χώρα ώστε να «συνειδητοποιηθούν πολιτικά» οι εργαζόμενοι.
Επιπλέον, το μισό ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει επίγνωση της κατάστασης, εξ ου και η απελπιστική ανεπάρκεια πλήθους υπουργών.
Στην πραγματικότητα, τα παγιωμένα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση τα στερεότυπά τους, τη ρουτίνα τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Σε αυτή τη βάση της συνέχειας και της ρουτίνας, δεν υπάρχει ουσιώδες πολιτικό κενό, τα παγιωμένα κόμματα καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα και πλεονεκτούν λόγω των ιστορικών δεσμών με τους εκλογείς τους.
Χώρος υπάρχει και θα υπάρξει μόνο αν εμφανιστούν κόμματα «ασυνέχειας», κόμματα που θα εκφράσουν τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, θα αυτοεκτεθούν στις ανατροπές των στερεότυπων που η εθνική κρίση έχει προκαλέσει ήδη, θα μεταδώσουν τη δυναμική της νέας κατάστασης. Αν υπάρχει μια πρόσφατη ιστορική παραλληλία, είναι ασφαλώς εκείνη της Μεταπολίτευσης όταν το αντίστοιχο διακύβευμα ήταν η οικοδόμηση των νέων δημοκρατικών θεσμών σε συνθήκες αστάθειας και απροσδιοριστίας.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ
Το κλίμα όμως τώρα είναι ιδιαίτερα δυσμενές για την εμφάνιση νέων κομμάτων, δεδομένης της δυσπιστίας των πολιτών. Οποιο κόμμα και αν εμφανιστεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει, εκτός από κόμμα που ενστερνίζεται τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, να είναι ταυτόχρονα και ένα παράδοξο είδος «μη κόμματος», δηλαδή θα πρέπει να απεμπολήσει τα γνώριμα χαρακτηριστικά με τα οποία οι πολίτες έχουν ταυτίσει τα κόμματα, κάνοντάς τους να «βγάζουν σπυράκια» (π.χ., κραυγαλέα προσωπική και μικροκομματική ιδιοτέλεια που πλασάρεται με έναν υποκριτικά ανιδιοτελή λόγο). Ενα κόμμα «έκτακτης ανάγκης» μπορεί ακόμα να αποδεχθεί την ενδεχόμενη προσωρινότητά του, καθιστώντας την στοιχείο της «εικόνας» του και πλεονέκτημα για την απελευθέρωση του λόγου του. Πιθανόν αυτό να αποδειχθεί πιο πειστικό από το να εμφανιστεί π.χ. άλλο ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς, το οποίο θα θεωρεί τον εαυτό του πυρήνα μιας μελλοντικής μεγάλης στρατιάς προς τον σοσιαλισμό ή όπου αλλού.
Οι πολιτικές συντεταγμένες ενός ενδεχόμενου νέου φορέα Ανανεωτικής Αριστεράς συνάγονται από τα προηγούμενα.
Οχι χρεοκοπία της Ελλάδας.
Ανανέωση, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος.
Μετασχηματισμός του ελληνικού οικονομικοκοινωνικού μοντέλου κατά την παρούσα κρίση και μέσω αυτής.
Αριστερός ευρωπαϊσμός με αιχμή την εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να ανατραπούν οι γενικευμένες εθνικές πολιτικές λιτότητας και να γίνει εφικτή η συντονισμένη αναπτυξιακή πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πρόκειται ασφαλώς για ένα πολιτικό πλαίσιο εξαιρετικά άβολο για ένα αριστερό κόμμα, καθώς αντιφάσκει με τα στερεότυπα που επικράτησαν στην Αριστερά κατά την ύστερη Μεταπολίτευση.
Ουσιαστικά, σημαίνει:
- Να αποδεχθεί την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων για την αποφυγή της χρεοκοπίας (με αντίβαρο έστω μια «λελογισμένη δημαγωγία»).
- Να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μεταρρυθμίσεων που υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης προτάσσοντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πιο επισφαλών κοινωνικών ομάδων και ιδίως των νέων γενεών, που κινδυνεύουν όχι μόνο από τον «νεοφιλελευθερισμό» αλλά και από την ισχύ των εξασφαλισμένων ανώτερων- μεσαίων στρωμάτων, χάρη στην οποία ισχύ μετακυλίουν τις παθογένειες του οικονομικοκοινωνικού μοντέλου στην υπόλοιπη κοινωνία.
- Να αξιοποιήσει τις αναζητήσεις της σύγχρονης Αριστεράς για την επιβολή νέων θεσμών ρύθμισης της οικονομίας και της κοινωνίας που θα αντιστοιχούν στις νέες συνθήκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της προωθημένης εξατομίκευσης.
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι ένα τόσο δύσκολο και άβολο «πρόγραμμα» γίνεται πειστικότερο αν περιλάβει μια αυτοκριτική της Αριστεράς για το μερτικό των ευθυνών της στη χρεοκοπία της χώρας. Στην πραγματικότητα, δεν θα πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για νέα αυτογνωσία. Πώς και γιατί η «Αριστερά της θυσίας» εξελίχθηκε στην οικονομίστικη Αριστερά των επιδομάτων, της επιβράβευσης της παραβατικότητας και της κατάχρησης του δημόσιου χώρου; Πώς εξελίχθηκε στην «αγωνιστική» αιχμή του ατομισμού και του συντεχνιασμού που κατέκλυσε την Ελλάδα της ύστερης Μεταπολίτευσης οδηγώντας την στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία; Γιατί είναι αριστερή πολιτική απασχόλησης να αγωνίζεσαι να νομιμοποιήσεις τους συμβασιούχους του Δημοσίου που διόρισε το ΠΑΣΟΚ και θέλει να απολύσει η Ν.Δ. και ύστερα τους συμβασιούχους της Ν.Δ. που θέλει να απολύσει το ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει μια αριστερή πρόταση παραγωγικότερης απασχόλησης για τις νέες γενιές; Στην ουσία, όλα αυτά δεν συνιστούν μόνο μια στενή εθνική αυτοκριτική της Αριστεράς. Εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συζήτησης που αναρωτιέται για την αθέλητη συμβολή του αριστερού οικονομισμού στην εμπέδωση της μετανεωτερικής ναρκισσιστικής καταναλωτικής κουλτούρας η οποία δεσπόζει στις σύγχρονες δημοκρατίες.
Μεγάλα ζητήματα, δυσανάλογα για μικρές κομματικές δυνάμεις. Ισως όμως η ενδεχόμενη εμφάνιση ενός νέου φορέα της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχει περισσότερο χρησιμότητα ως σηματοδότης ενός κενού σύγχρονης Αριστεράς, παρά στην πλήρωσή του. Ιδίως στην Ελλάδα, που όλοι ακολουθούμε το γνωστό καλαμπούρι του Γούντι Αλεν: «Εχω μια καλή απάντηση, έχει κανείς μια καλή ερώτηση;».
Φέτος είναι, ίσως, η καλύτερη χρονιά για να επισκεφτεί κανείς την Ελλάδα, σύμφωνα με την εφημερίδα «The Sydney Morning Herald». Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η τουριστική κίνηση ίσως να είναι κάπως μειωμένη και ο τουρίστας θα εξυπηρετηθεί καλύτερα και φθηνότερα. Η ίδια εφημερίδα καταχωρεί και αφιέρωμα στην Κεφαλονιά, όπου περιγράφονται οι φυσικές ομορφιές του νησιού, οι όμορφες παραλίες, τα γραφικά χωριά και το καλό φαγητό και κρασί που προσφέρονται στον επισκέπτη.
Γίνεται, επίσης, αναφορά στις ανησυχίες επαγγελματιών του ελληνικού τουριστικού κλάδου για τη φετινή θερινή σεζόν, αλλά και σε γενικότερες αδυναμίες ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουρισμού.
Όσοι πιστεύουν ότι ο διωγμός των υπαλλήλων του δήμου από τη δημοτική αρχή σταμάτησε κάπου κοντά στο 2005, στα δικαστήρια του Πειραιά, τότε απλά δε γνωρίζουν… Οι “αγώνες” του κ. Μπενετάτου τότε είχαν αρχίσει, και συνεχίζονται ως σήμερα.
Τελευταίο περιστατικό είναι αυτό του ανελέητου κυνηγητού 6 υπαλλήλων του δήμου με την κατηγορία ότι δεν βρίσκονταν στην εργασία τους το διάστημα 10 με 12 το μεσημέρι. Σύμφω- να με πληροφορίες, παρότι το Πειθαρχικό Συμβούλιο Υπαλ- λήλων ΟΤΑ της Νομαρχίας Πειραιά απήλλαξε τους 6 εργαζό- μενους της υπηρεσίας Πρασίνου, ο κ. Μπενετάτος επιμένει και θέλει να προσφύγει στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμ- βούλιο για να καταθέσει αίτηση ενστάσεως, ζητώντας μάλιστα τη συνδρομή των δημοτικών συμ- βούλων της αντιπολίτευσης, για να τους έχει με τον τρόπο αυτό συνένοχους.
Ο Σύλλογος των Εργαζομένων κάνει λόγο για ακόμα μια στοχευμένη δίωξη με πολιτικά κριτήρια και προειδοποιεί την δημοτική αρχή της πόλης πως αν δεν υποχωρήσει, το ζήτημα θα πάρει μεγάλη δημοσιότητα.
.
_________________
Ο δικός μας ρόλος δεν είναι να ελέγχουμε τους εργαζόμενους, ούτε να κρίνουμε αν είναι καλοί στη δουλειά τους ή όχι. Ο δικός μας ρόλος είναι να ασκούμε έλεγχο και κριτική στο έργο της δημοτικής αρχής. Για τον λόγο αυτό λοιπόν επιτρέψτε μας ένα σχόλιο:
Αφήστε τα λοιπόν αυτά κ. Δήμαρχε και ασχοληθείτε με κάτι πιο ουσιαστικό. Τα προβλήματα της πόλης δεν είναι το κόμμα σας ή τα κόμματα των υπαλλήλων. Πότε θα το καταλάβετε αυτό;
Σχετικό
Την πρόθεση της βουλγαρικής κυβέρνησης να εγκαταλείψει το σχέδιο κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ.
Όπως δήλωσε ο κ. Μπορίσοφ, μετά τη συνάντησή του με τους πρεσβευτές των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατοικία του Ισπανού πρέσβη στη Σόφια, η Βουλγαρία θα εγκαταλείψει το σχέδιο, επειδή οι κάτοικοι στην περιοχή του Μπουργκάς είναι αντίθετοι, ο αγωγός θα περάσει από περιοχές, που εντάσσονται στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα "NATURA 2000", ενώ σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η χώρα δεν μπορεί να βρει τους απαραίτητους πόρους για την υλοποίηση του μεγάλου αυτού έργου.
"Αυτό είναι ένα έργο, το οποίο ο κόσμος στο Μπουργκάς δεν το θέλει. Όλοι είδαμε τι συνέβη στον Κόλπο του Μεξικού", υπογράμμισε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.
Οι δηλώσεις του κ. Μπορίσοφ έρχονται την επομένη της τοποθέτησης του Ρώσου υπουργού ενέργειας, Σεργκέι Σματκό, ότι η Μόσχα πρέπει να λάβει τις οριστικές αποφάσεις της σχετικά με τον αγωγό έως το ερχόμενο φθινόπωρο.
Ο κ. Σματκό κάλεσε τη Βουλγαρία να λάβει γρήγορα τις σχετικές αποφάσεις της για τον αγωγό, οι εργασίες για τον οποίο, όπως είπε, είναι σχεδόν "παγωμένες".
Οι Βούλγαροι παρατηρητές επισημαίνουν, επίσης, ότι οι δηλώσεις του κ. Μπορίσοφ "δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα, αφού βγάζουν στο φως τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης μειοψηφίας του κόμματος GERB, πριν καν δοθούν στη δημοσιότητα τα τελικά συμπεράσματα της έρευνας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη".
Την έρευνα διεξάγει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Υδάτων της Βουλγαρίας, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού Μπορίσοφ.
Από skai
Συνέντευξη στον ΤΕΡΡΥ ΜΑΥΡΙΔΗ
Ο Βασίλης Οικονόμου δεν είναι ένας τυχαίος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Στη νεολαία ΠΑΣΟΚ από τα μαθητικά του χρόνια (ΠΑΜΚ), αργότερα στέλεχος της ΠΑΣΠ και Μέλος του Κ.Σ. της Νεολαίας, ως ένας εκ των ηγετικών φυσιογνωμιών της, ταυτισμένος με την ευρύτερη αριστερή πτέρυγα του Κινήματος, δεν ξάφνιασε όσους τον γνώριζαν με την απόφασή του να ψηφίσει «παρών». Ξάφνιασε όμως το γεγονός ότι βρέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας. Σήμερα, ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά μέλος του ΠΑΣΟΚ και πάντα αριστερός, μιλά στη Blog για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, την απομάκρυνση της Κυβέρνησης από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και τα μελλοντικά του σχέδια και κινήσεις στον πολιτικό στίβο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε, λύνοντάς μου μια απορία. Γιατί στις τηλεοπτικές σας εμφανίσεις, μετά την αποπομπή σας από το ΠΑΣΟΚ, εμφανιστήκατε εμφανώς «μουδιασμένος» -ή ακόμα και μετανιωμένος- καθώς έγινε αντιληπτό ότι αποφασίσατε με βάση τη συνείδησή σας. Τελικά συνεχίζετε να τα έχετε καλά με τον εαυτό σας ή μετανιώσατε που βρεθήκατε εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ;
η συνέχεια στην σελίδα της εφημερίδας blogfree