Του Θεοχάρη Φιλιππόπουλου Ακόμη και την ύστατη στιγμή αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των λόγων και των αποφάσεων τους. Αδυνατούν να ξεπεράσουν τη στενομυαλιά, τον πεπερασμένο τρόπο σκέψης, αδυνατούν να κατανοήσουν τα συμφέροντα του έθνους. Βλέπουν μόνο το μίζερο μικρόκοσμό τους, τα μικροσυμφέροντα του κόμματός τους και τα ψηφουλάκια που έχουν συνηθίσει να ζητιανεύουν. Έτσι φτάσαμε έως εδώ. Οι πολιτικοί διέφθειραν το λαό, με αντάλλαγμα τις καρέκλες τους και την ανοχή του λαού στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Οι πολιτικοί μοίραζαν λεφτά στο λαό, ο λαός τούς ψήφιζε, και ταυτόχρονα έκανε τα στραβά μάτια στα κάθε είδους κομματικά λαμόγια που με τη σειρά τους λεηλατούσαν το κράτος. Χωρίς αιδώ, αντίθετα, με απίστευτο θράσος. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση η στάση τον Αντώνη Σαμαρά που στην ουσία, με τη στάση του, αποδόμησε τις αξίες και το ιδεολογικό υπόβαθρο του κόμματός του, προκειμένου να μετατραπεί σε ψηφοσυλλέκτη. Του κόμματος που υποτίθεται πως από την ίδρυσή του υποστηρίζει τη φιλελεύθερη οικονομία και ευαγγελίζεται τη μείωση του σπάταλου κράτους. Και που τα τελευταία χρόνια έκανε ακριβώς το αντίθετο. Το γιγάντωσε αφενός, αφετέρου το διέλυσε!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου