Πώς παν τα κέφια; Καλά;Πάντα καλά.
Τα δικά μου δεν πάνε, έχουν μια καθυστέρηση, μια ραθυμία, μια τάση προς έμετο.
Από τη μια η κρίση και τα σκληρά μέτρα επιβίωσης που πήρε η κυβέρνηση, κι από την άλλη η μαλακία του εγκεφάλου που κυκλοφορεί τριγύρω, άλλοτε με τζινάκι κι άλλοτε με φόρεμα coctail, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο στη γύρα δηλαδή.
Οκτώ μήνες και 28 χρονάκια πριν, η μαλακία του εγκεφάλου σ΄αυτή τη χώρα άραζε σε μυαλοκαναπέδες και σήκωνε τον κώλο της από εκεί, μόνο αν της τηλεφωνούσαν για να την ενημερώσουν πόση αύξηση θα πάρει.
Αν ήταν καλή η αύξηση, έπινε το Prozac της και κοιμότανε, αν όχι, σερνόταν με τις παντόφλες στη βεράντα κι έβαζε τις φωνές στον ψιλικατζή από κάτω, ο οποίος με τη σειρά του το σφύραγε στους περαστικούς, κι όποιος άκουγε.
Μέχρι να σουρουπώσει είχαν όλα ξεχαστεί .
Οκτώ μήνες και δώθε, η μαλακία του εγκεφάλου με μια κωλάρα να από το καθισιό, ένιωσε πως πρέπει να μιλήσει.
Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την αγράσσωτη φαιά της ουσία και "κρούκου-κρούκου" να αρθρώσει λόγο για ιδεολογίες, ταμπελίτσες, διακριτικά χαρακτηριστικά και κολοκύθια τούμπανο.
Θα έγινε αντιληπτό φαντάζομαι ότι αναφέρομαι στη μαντάμ μαλακία του εγκεφάλου που κουβαλάνε χίλιοι μύριοι Έλληνες πολίτες στην κεφάλα τους.
Πού πας ρε Καραμήτρο;
Αφού... [η συνέχεια itsaousa.blogspot]
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου