Ώρα της Γης και άλλες ακτιβιστικές ανοησίες

Το άρθρο “Ώρα της Γης και άλλες ακτιβιστικές ανοησίες” δημοσιεύθηκε το 2009 στις 27 Μαρτίου στο blog μας. Τότε ήμασταν οι μόνοι που τα λέγαμε. Δεν πειράζει…

Σήμερα αισθάνομαι κάπως καλύτερα που διαβάζω σε blogs: ΟΧΙ στην υποκρισία της “Ώρας του μαλάκα”!

Aς δούμε όμως τι λέγαμε τότε…

Το μόνο που καταφέρνει αυτή η προσπάθεια είναι να αποπροσανατολίσει από την κρίση και να τονώσει την διαπραγματευτική Ικανότητα του WWF στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και των χρηματοδοτήσεων.

Η οικολογία και ο οικολογισμός δημιουργούν ευκαιρίες και υπεραξίες. Σε τελική ανάλυση δημιουργεί έναν καπιταλισμό ο οποίος ως συνήθως αδιαφορεί για τον ανθρώπινο παράγοντα δικαιολογούμενος αυτή την φορά ότι βάζει στο κέντρο των επιδιώξεων τον πλανήτη και την φύση.

Σήμερα, απόψε, αυτή την στιγμή, κάποιοι άνθρωποι θα πεθάνουν γιατί σε ένα απομονωμένο μέρος του πλανήτη χρειάζονται μηχανική υποστήριξη από Ηλεκτρονικά μηχανήματα και δεν θα την έχουν.

Την ίδια στιγμή εδώ το ρεύμα τρέχει από τα μπατζάκια μας και έχουμε την πολυτέλεια κατεβάζουμε του διακόπτες.

Σήμερα κάποια παιδιά θα πεθάνουν από την πείνα από έλλειψη νερού ηλεκτρικού φαρμάκων, από διάρροια, από γρίπη, από ελονοσία, από φυματίωση, από Ιογενεις λοιμώξεις

Και εμείς την ίδια στιγμή θα φτιάχνουμε ρομαντική ατμόσφαιρα με τα κεριά μας στα οποία πιθανών θα φτιάχνουμε «φοντι» και θα ικανοποιούμε το οικολογικό μας καθήκον.

Στην Αγγλία ζητούν κρεμάλες για τους τραπεζίτες με αφορμή το G 20!

Ναι λοιπόν είναι” ο βολικός καιρός” να κλείσουμε τα φώτα.

“Σβήσε το φώς- δες την διαφορά”

Παραλογισμός και υποκρισία δυο λέξεις απλές, μα και τα κυρία στοιχειά που οδήγησαν στην κρίση.

Στον πολιτισμένο μας κόσμο τα θύματα του καπιταλισμού και του συστήματος είναι όλοι οι άνθρωποι. Εάν κάποιος πλανητικός παρατηρητής μας έβλεπε θα διέκρινε βεβαίως μερικούς ανθρώπους σε ποιο άθλια κατάσταση από άλλους.

Αντί λοιπόν να στοχεύσουμε στην πλανητική συνοχή και να αναρωτηθούμε τι θα κάνουμε για τα μεγαλύτερα θύματα του συστήματος, κλείνουμε τα φώτα και βάζουμε μαζικά το κεφάλι μας στην άμμο θεωρώντας ότι κάνουμε ακτιβισμό.

Κάποιος σοφός είπε πριν από 2000 χρόνια ότι εάν έχω δυο χιτώνες οφείλω να δώσω τον ένα στο άλλο

Εμείς σήμερα με τους τρεις και τέσσερους πολύχρωμους βαμβακερούς χιτώνες…

από βαμβάκι που φτιάχτηκε σε αναπτυσσομένη χώρα με μεταλλαγμένους σπόρους και το αγοράσαμε σε εξεφτιλιστική τιμή…

συντηρώντας ένα σύστημα εκμετάλλευσης, επιλέγουμε καθημερινά να κάψουμε τον ένα χιτώνα και να αγοράσουμε άλλον για να κρατήσουμε ψηλά τις τιμές των χιτώνων.

Μέσα στα σπίτια μας τα γεμάτα περσικά χαλιά φτιαγμένα με παιδική εργασία, θα πιούμε την σαμπάνια μας από σταφύλια που μάζεψε οικονομικός μαροκινός μετανάστης κάπου στην Γαλλία.

Και θα την πιούμε παγωμένη σε ψυγείο φτιάχτηκε σε χώρα φτύνου εργατικού δυναμικού για να καταλήξουν όλα αυτά ανάμικτα με βελουτέ ή γκοφρέ χαρτί σε κάποιο σηπτικό βόθρο σκαμμένο στο καταπατημένο οικόπεδο μας στην άκρη μιας πράσινης κοιλάδας.

Ας πιούμε λοιπόν να ξεχάσουμε και ας αντιδράσουμε έτσι στην κλιματική αλλαγή.

Όταν η ρηχότητα διαπιστωθεί αν διαπιστωθεί ποτέ, και αρχίσει διάλογος για αυτή τότε είναι η στιγμή να ξανακλείσουμε τα φώτα. η κάτι αντίστοιχο΄.

Τι θα λεγατε λοιπόν να μην πλυθείτε μια εβδομάδα για να γλυτώσουμε το νερό μας!

Αυτομαστίγωμα. Υπέρτατη μαζοχιστική κίνηση που στόχο έχει τον εξαγνισμό από τις αμαρτίες, συνηθίζεται σε θρησκευτικές σέχτες και σε μπλαζέ πλουσίους που χρειάζονται συγκινήσεις.

Ο Ακτιβισμός έχει το ίδιο υπόβαθρο, τα ίδια κίνητρα την ίδια ερμηνεία.

Πιέζουμε έτσι υποτίθεται τους κυβερνώντες για να σταματήσουν την σπατάλη πόρων, που στο παράδειγμα μας είναι η καλλιέργεια Βαμβακιού το χαρτί από τον Αμαζόνιο, η πράσινη κοιλάδα, το μαλί από πρόβατα στο ΙΡΑΝ.

Και κυβερνώντες είμαστε εμείς.

Μα όλα αυτά που αν σταματήσουν θα οδηγήσουν στην πείνα εκατομμύρια Ανθρώπους- αγρότες. Έχει ξαναγίνει

Και θα ανοίξουν νέες αγορές πράσινες για να επενδύσουμε τα λεφτά μας.

Αρκετά με την πράσινη ΕΙΡΗΝΗ, Αρκετά με το παγκόσμιο Ταμείο για την Φύση!

Ώρα να σκεφτούμε και τον συνάνθρωπο μας.

Χρειάζεται να μπει ένα μέτρο ανάμεσα στην φύση και στον Άνθρωπο

ΝΑΙ

Αλλά χρειάζεται τουλάχιστον και ένας σεβασμός εμπρός στα μεγαλύτερα θύματα του συστήματος. Να κλείσουμε το γόνυ ταπεινά σε όλους αυτούς που πεθαίνουν καθημερινά για έχουμε την δυνατότητα να κλείνουμε τα φώτα μας.

Χρειάζεται ένα παγκόσμιο Ταμείο για τον άνθρωπο που θα σπρωξει τους κυβερνώντες να επενδύσυν με ανθρώπινους όρους στα πεδία που βρίσκονται οι ποροι.

Ακτιβιστείτε!!

papaioannou